Super Jew

Vanuit de verte lijken ze op de zoveelste groep vrienden, die gezellig samenkomen in het park Yarkon. Ze zijn geen vrienden, nog niet, het is wel de bedoeling dat ze vrienden worden. Of ze allemaal vrienden worden, weet ik niet, maar ik weet wel zeker dat ze de komende weken erg op elkaar zullen leunen.
Een groep van ongeveer 30 Israelische jongeren gaan twee weken lang op stap met een groep Palestijnse jongeren uit de West Bank. De jongeren gaan samen naar Duistsland, voor een zogenaamd dialoogsexperience kamp. Persoonlijk heb ik twee zomers gewerkt op een dergelijk kamp, een rijke ervaring, maar ook erg zwaar voor de deelnemers en begeleiders. Je kunt tijdens een dergelijke ervaring iedere schouder hard gebruiken. Initiatieven als deze vinden geregeld plaats. Het lijkt mij echter extra moeilijk om naar een dergelijk kamp toe te gaan, terwijl er net een nieuwe oorlog aan de gang is. Ik zoek de groep op in park Yarkon om te horen wat zij zelf vinden.

Deze twee heren komen uit het midden van het land en studeren beide aan de Haifa universiteit. Hun verhaal: "De enige mogelijkheid om in contact te komen met Palestijnen is door ze in het buitenland te ontmoeten op bijeenkomsten als deze. Het heeft ook geen zin om over het conflict te praten, tijdens demonstraties hier in Israel. De sfeer op de demonstraties is vaak te gespannen, als je niet oppast zit je onder de traangas of je word opgepakt door de politie, omdat je in de demonstratie meeloopt. Het is gewoon niet de juiste gelegenheid om een gesprek te voeren. Wij willen Palestijnen ontmoeten, leren kennen en van hen zelf hun verhaal horen. Er gaan ook Palestijnen uit Israel mee, de zogenaamde Arab Israelies. Ze zijn vandaag echter niet aanwezig op de voorbereidingsbijeenkomt, vreemd...maar eigenlijk is het wel comfort de realiteit van alledag, deze groep valt altijd buiten de boot. De Arabische bevolking wordt binnen Israel nooit helemaal als deel van de bevolking gezien."

"Als vijftienjarige ben ik ook meegeweest op een ontmoetingskamp voor Israelische en Palestijnse jongeren. Het was een nare ervaring, ik was wellicht te jong. Ik vind dat het tijd is voor een nieuwe ontmoeting met Palestijnen. Het enige waar ik erg tegenop zie, is de wijze waarin de gesprekken wel of niet zullen plaats vinden. Ik hoop dat we niet tegenelkaar gaan gillen en schreeuwen, ik voel me erg kwetsbaar als er word gegild."

Deze heren komen uit het Noorden van het land, ze wonen rondom en in de Galile (een van de gebieden die nu regelmatig wordt getroffen door Hizbullah raketten). Deze jongens kennen wel Palestijnen uit Israel, maar hebben nog nooit Palestijnen uit de West Bank ontmoet. De jongen links geeft aan dat hij Arabische vrienden heeft uit Aqo, de jongen in het midden heeft ook een Arabische vriend, zijn tandarts...en de jongen rechts zegt ook vrienden van Arabische afkomst te hebben. Toch willen deze twintigjarige, achtienjarige en zeventienjarige heren Palestijnen uit de West Bank ontmoeten. "Ons eigen verhaal kennen we al, wij gaan mee omdat we het andere verhaal willen horen, het verhaal van de Palestijnen. De ouderen is het niet gelukt om met werkelijke oplossingen te komen, misschien lukt het ons wel om vrede te realiseren. Het is ook gewoon leuk om andere tieners te ontmoeten, tieners vanuit een andere cultuur. "

De jongen rechts heeft een tas vol boeken en folders bij zich. Een van de boeken gaat over 'the point of few of the Arabs', het boek is geschreven door een voormalige agent van de Israelische inlichtingendienst. Hij heeft ook een folder bijzich over de afscheidingsmuur. De jongen in het midden is ook bezig met het lezen van een folder over de muur. " We moeten ons goed voorbereiden, als de Palestijnen iets vragen of vertellen dan moeten wij wel weten wat te zeggen..."

Een gesprek over de 'nieuwe oorlog' is uiteraard niet te vermijden. De jongens maken mij duidelijk, dat ondanks de oorlog in Libanon het Palestijns/Israelisch conflict voor hen het belangrijkste onderwerp is, vandaar dat ze ondanks de oorlog toch meegaan naar Duitsland. De heren hebben echter wel het idee, dat de Palestijnen, die ze straks gaan ontmoeten, sympatiseren met Libanon, maar ze geven aan "we have to ask the Palestinians them selfs, what they realy think. We are aware of the fact that we are not going to meet Lebanese teenagers, we are meeting with Palestinians."

De 'super jew' is vooral ongerust over de ontmoeting met de zogenaamde Arab Israelies, de in Israel woonachtigen Palestijnen. "Iam not sure how the meeting with the Arab Israelies will go, we are mad at them because of whats happening in Lebanon. Hizbullah is killing Jews and Arabs in the North. Hizbullah is killing them to, butt the Arab Israelies are blaming us for the war. The Arab Israelies feel that we, Jews are discriminating them...i dont know...i know that their villages dont look like our villages and cities, butt discrimination? I dont know...If they dont like it here, they can leave, they have other places to go to, we dont have other places..this is our country.."

Bovenstaande foto, is een foto van een Arabische wijk in Lod, een stad net buiten Tel Aviv. Inderdaad, deze Arabische wijken en steden zien er minder welvarend uit dan de Israelisch joodse steden en wijken (behalve als het een stad of wijk met merendeels Ethiopische en/of Russische joden is). Er is een zichtbaar verschil, maar wat moet je er mee? De jongeman die rondloopt in een 'super Jew' shirtje worstelt ermee, de weken in Duitsland zullen zeker geen gemakkelijke weken worden. Het gemak waarmee hij de Arabische inwoners van 'zijn' land wegstuurt, "als zij het hier niet naar hun zin hebben" , zal hem zeker niet in dank afgenomen worden tijdens de komende gesprekken met Palestijnen.

Weer moet ik eraan denken hoe we verhalen tot ons nemen, hoe verhalen HET VERHAAL worden. Steeds weer hoor ik dezelfe argumenten, dezelfde voor en tegens: Palestijnen hebben heel veel andere landen waar ze naar toe kunnen, joden hebben maar een thuis. Joden komen uit allemaal andere landen, wij komen hier vandaan, laat de joden maar teruggaan naar waar ze vandaan komen. Palestijnen leren ons te haten, vanaf de dag dat ze worden geboren. Joden willen ons allemaal dood hebben, kijk maar naar wat ze in Gaza doen.

Ik betrap mezelf erop dat ook ik reageer vanuit MIJN verhaal.