Rondje Haifa

Mijn nieuwsgierigheid won het vandaag van mijn voorzichtigheid, een rondje Haifa...mijn ouders beloofd dat ik het niet zou doen....vooruit voor eventjes dan. Eerst met de trein naar Benjamina en van daaruit met Eitans auto naar Haifa. In de trein vragen verschillende reizigers zich af of de trein wel of niet stopt in Haifa, niemand schijnt het antwoord te weten.

In de trein, rondom het station, in de cafeteria, het wemelt van de soldaten. Zoals gewoonlijk ben ik de enige die zich schijnt te ergeren aan geweren die ongevraagd delen van mijn lichaam raken. Er is een massale verplaatsing van soldaten aan de gang en dat kun je zien.

Reservisten worden opgeroepen, eenheden verhuizen naar nieuwe bestemmingen. Via Eitan hoor ik later, dat een van de eenheden is verhuisd naar een gebied rondom Benjamina, dat verklaard de bussen vol soldaten op het treinstation.

De snelweg naar Haifa is zo goed als leeg, twee auto's voor mij en niemand achter mij. Door de airco in de auto hoor ik niets, wanneer ik de stad binnenrijd doe ik de airco uit en de ramen open...stel dat er een sirene afgaat...handig als ik het hoor.

Er gaat inderdaad een sire af en ik hoor vijf knallen, die vlak na elkaar volgen. Volgens de imam van de Ahmadiya moskee in de wijk Kababir is er niets om ongerust over te zijn:"its far a way, we will be oke, we believe that God will take care of us..." Het schijnt hem niet te verbazen, dat God zich niet bekommert om de rest van de stad.

Een stad die (terecht of onterecht) symbool staat voor een gemengd Israel; Arabieren en Joden leven samen in Haifa. De stad lijdt, de stad lijdt onder de Hizbullah aanvallen en de stad lijdt vanwege haar gemengd karakter. Arabieren en joden worden geraakt door de bommen, maar voor de Arabieren uit Haifa is deze oorlog in alle gevallen een verlies verlies situatie.

In de woorden van de imam: "We are Arabs, we are connected to all Arabs, it hurts to see what is happening in Libanon. This is our land, we are a part of Israel and we believe that Israel is not acting in the right way. We cant go to work because of the bommings in Haifa. Bombs dont make a difference between Arabs and Jews. We want this to stop."

Het is doodstil in de straten van de wijk Kababir, waar de Ahmadiya gemeenschap woont, en ook de rest van de straten in Haifa zien er verlaten uit, een soort shabat op woensdag. Voor het Dan Panorama hotel, op de Carmel mountain, staan een stuk of 5 auto's geparkeerd met een a 4tje dat aangeeft: TV. He he, het eerste teken dat er iets aan de hand is, waar pers is, daar gebeurd wat. Ja toch?

Geen soldaten, geen politie, geen wegversperringen, geen ambulances. Het is een beetje raar om door Haifa te rijden en niets te zien...maar het is ook eng, ik weet dat er wel degelijk doden vallen, maar waar en wanneer? De mensen die het zich kunnen veroorloven verlaten de stad en de rest houdt zich schuil in shelters. Morgen zal ik proberen een van de shelters te bezoeken, maar voor vandaag vind ik het genoeg.