dit of dat, dat of dit?

Het is net vier uur geweest (in de ochtend)...een lange dag staat mij te wachten, ik heb verschillende opties, maar ik heb nog steeds niet besloten wat ik ga doen...

1. een echte kiboetsiem huwelijk; een huwelijk op een van de rijkste kibboets van het land.
2. een historisch concert..ja ja Pink Floyd geeft vandaag een concert in Newe Shalom..de locatie op zich is al de moeite waard
3. een 'slenterdag' in navolging van de maagd Maria, een dagje Nazaret
4. een 'echte' soukh in Beersheva
5. een bezoekje al Aqsa, moet nog steeds foto's maken op t plein

5. kan altijd, hoef ik niet perse vandaag te doen...
4. zou altijd kunnen, maar de markt is alleen open op donderdagen van acht tot twaalf uur...aangezien het ruim twee uur rijden is, lukt het me steeds niet om de markt op tijd te bezoeken, maar vandaag ben ik al wakker, dus het zou kunnen lukken.

3. kan altijd, maar ik blijf de hele week de stem van Maria maar horen: "naeeda..naeeda...NAEEDA...NAEEDAAAAAAAAAAA!! "
2. hoeft van mij niet, maar eigenlijk zou ik het wel moeten doen, het is tenslotte een historisch moment. Pink Floyd heeft op het laats besloten om het concert te verplaatsen van Tel Aviv naar Newe Shalom..een overduidelijk politiek statement. Het dorpje Newe Shalom is een gemengd Israelisch-Palestijns dorpje, waar alle kinderen naar een Arabisch-Hebreeuwse school gaan en waar iedereen in vrede samenwoont.
Pink Floyd is tegen de bouw van de muur en wilt dat duidelijk maken door het concert niet in Tel Aviv te laten plaats vinden, maar in een gemengd dorp...ik heb geen kaartje voor het concert en ik hou niet van Pink Floyd, maar als journaliste zou ik natuurlijk nieuwsgierig moeten zijn en gaan.

1. een kiboutsiem huwelijk schijnt een belevenis op zich te zijn. Honderden gsten, veel eten en muziek en natuurlijk breekt de bruidegom een glas. In dit geval ligt de kibouts vijf kilometers van Gaza vandaan. De eerste en laatste keer dat ik de kibbuts bezocht (voor een ontmoeting met de gevangenispsychologe van de enige vrouwengevangenis die Israel rijk is) werd ik verwelkomd door het geluid van bommen. "Dont be afraid, the boms are ours", liet de psychologe mij weten. Het is mij onduidelijk tot welke "ours" ik werd gebombardeerd en ik wil al helemaal geen 'our' boms. De kans is zeer groot dat ik ook vandaag word verwelkomd door het geluid van 'warning boms'. Maakt het eigenlijk wat uit of ik wel of niet ga? De inwoners van Gaza worden er niet beter of slechter van als ik wel of niet ga en de moeder van de bruidegom heeft haar handen al vol aan de andere gasten.

Maria, gebroken glas, gevallen muren, biddende baarden of Beerscheva zonnepitten? Intussen is het licht en ik moet toch echt mijn tas gaan pakken.....