lelijke bezetting

Op zoek naar mooie plaatjes in het archief van mijn computer, loop ik tegen lelijke plaatjes van mijn vriendin Menal aan. Menal is een activiste, psychologe, ambulance chauffeur, bijna phd student oorlogstrauma en gek. Zij heeft haar hele leven in Nablous op de West Bank gewoond, maar woont en studeert nu sinds twee jaar in Parijs.

Het verbaasd mij nog steeds dat ze zich bezig houdt met trauma studies, het zou sneller gaan als ze zich zelf zou bestuderen. Totaal maar dan ook totaal getraumatiseerd. (toen het ontzettend donderde en het licht ook nog eens uitviel in het kamp in
Maine,-Portland-Vs, waar Menal en ik werkten voor een vredesorganisatie, rende Menal de slaapkamer uit en ging op zoek naar de slachtoffers en vroeg hoeveel doden er waren gevallen....ik krijg er nog stees kippevel van...daar stond ik dan met mij slaperige kop, dat glom dankzij het 'schoonheidsmaskertje voor de nacht' van dr Vogel..)

Menal schildert. Twee jaar geleden mocht ik haar schilderijen voor het eerst bewonderen, ik moest er letterlijk van overgeven. "Wat een lelijke schilderijen, o mijn god, Menal, this is so ugly!", iets diepzinnigers kon ik echt niet bedenken. "Thank you, i am happy you find them ugly, occupation is ugly".