Ze leven in het donker. Het is het donker van de nacht waarin zij zich bewegen. Volgens de wereld leven zij in het donkere gedeelte van ons geweten. Zoals zo vaak in de taal, staat ook hier 'het donker' voor dat wat niet deugt, dat wat het daglicht, het goede, niet kan verdragen.
In het schijnsel van een felle Lahorie zon wandelde ik, enkele weken geleden, in de donkerste straat van Lahore. Vergane glorie staart mij aan en kijkt mij na.
Een man met een onsmakelijke snor krabt zonder gene tussen zijn benen, terwijl hij mij met zijn ogen volgt. Even overweeg ik om terug te kijken en op zijn onuitgesproken uitnodiging in te gaan, zou hij mij mee kunnen nemen naar de vrouwen die leven in het donkerste deel van Lahore?
Lahore is voor mij niet langer het Lahore van de moskeeen en de prachtige paleistuinen, na het lezen van het boek 'de dansmeisjes van Lahore' is Lahore voor mij de stad van de dansmeisjes, die wakker worden wanneer de stad zich opmaakt voor de stilte van de nacht.
No comments:
Post a Comment