Home..

Het is te lang stil geweest op mijn weblog, van verschillende kanten kreeg ik smsjes en mailtjes: wannner schrijf je weer?

Iam back, de dozen uitgepakt, de schilderijen opgehangen. Geniet op het moment van de heerlijke vrienden, die ik te lang heb moeten missen, ben druk bezig met schrijven, werken en vooral uitzoeken wat eerst te doen.

'De strijdsters van Allah', het nieuwe boek van de twee Volkskrant journalisten over de meiden rondom het Hofstadnetwerk is net uit. Gisteren heb ik de twee schrijfsters ontmoet, ben begonnen in het boek. Goed geschreven, leest heerlijk weg, genuanceerde en rake inside verhalen. Kortom een bijzonder boek. Huwelijken, die achter de ruggen van ouders om, worden gesloten in het geheih. Niqa's gesloten door tieners, tussen tieners. Een nieuwe, gelegaliseerde, geislamitiseerde manier om sex te hebben?

Het gesprek met de schrijfsters, de verhalen uit het boek en mijn eigen observaties doen me beseffen, hoe ontzettend belangrijk het is, het eigen geluid te laten horen. God behoort niemand en tegelijkertijd iedereen toe. Islam kan en mag niet gekaapt worden, door wie dan ook. Niemand heef t alleenrecht op interpetaties, ook ik niet.

Steeds vaker, hoor ik verhalen over ongepaste agressies, bij al dan niet terechte arrestaties. Terwijl Nederland zich druk maakt over de vrijheid van meningsuiting, durft de gemiddelde, gematigde moslim, steeds minder haar of zijn mond open te trekken. Ouders van tieners waarschuwen hun kroost, om vooral op te letten, wat zij en wel niet zeggen tegen vriendjes via internet en mobiele telefoons.

Gisteren sprak ik ook de Engels-Indiase schrijver van de bestseller 'Londonstani', een roman die gaat over desies in Londen. De gemiddelde Nederlander weet niet eens wat desies zijn. Een heerlijk inspirerend gesprek, met Naem Sadiq, sterkt mij in mijn mening, we have to figure out whats happening in de desiescene in Nederland? Waar zijn de desies?

De desies zonder moraal, maken zich in groepjes schuldig aan verkrachtingen en het stalken van vrouwen die niet in hen geintereseerd zijn. Wie durft het ter sprake te brengen? De meiden niet, dat spreekt voor zich. De jongens maken gebruik van de zwakte van de meiden;maagdelijkheid, de goede naam etc, kortom de zogenaamde izzet.

Volgende week is het de internationale dag tegen het geweld tegen vrouwen. Vorige maand kwam de UN al met een schokkend rapport, het geweld tegen vrouwen neemt wereldwijd toe. Hoe pak je dit geweld dit aan, wie pakt het aan, waar begin je? Mannen dekken elkaar, het oude jongensbolwerk werkt nog steeds, bestuurders houden elkaar de handen boven het hoofd. De vrouwen die slachtoffer zijn, worden naar huis gestuurd onder het mom van: tja, geweld is een prive zaak. Is huiselijk geweld een priveaangelegenheid?

Op deze weblog, schreef ik eerder over mijn gewelddadige ex echtgenoot, dhr Ayyub Mohamedajoeb, tot voor kort voorzitter van stichting Ihsan, de club die subsidiegeld ontvangt, om het thema huiselijk geweld in moslim kringen bespreekmaar te maken. Hij heeft eindelijk, na meer dan vijf jaar onrechtmatig voorzitter geweest te zijn, eiren voor zijn geld gekozen. Wat gaat Ihsan nu doen? Een warm afscheid van een 'wifebeater'? Het is om te lachen, hoe bestuurders zich zelf en de organisaties waar zij voor staan belachlijk maken. Hoe voelen de vrouwen zich, die hebben samen gewerkt met deze wifebeater die hun baas was? Hoe en wat voelen de vrouwen die hebben deelgenomen in projecten van Ihsan? Belabberd, belazerd, dat kan ik u zeggen.

Wifebeaters zijn de bouwers van onze moskeeen. Thuis meppen we onze vrouwen en buiten bouwen we aan de nieuwe poldermoskeeen? Lachertje.

De lijst met namen van wifebeaters, moet maar binnenkort openbaar gemaakt worden, gewoon om duidelijk te maken dat het hier niet gaat om 'persoonlijke omstandigheden' en toeval, de lijst met moslim wifebeaters is niet gering, de lijst wifebeaters bestuurders evenmin...

Islam is ook, spreek je uit tegen onrechtvaardigheid.