Weetje wat weer hip zou moeten worden..de lezersclub. Samen lezen, elkaar voorlezen en vervolgens naar aanleiding van het gelezene ons zelf lezen.
Lezen, boeken, het is toch een van de meest geweldige cadeau's die we hebben gekregen.
Dagenlang kan ik helemaal opgaan, een worden met de personages van de boeken die ik lees. Niets doet meer pijn dan afscheid nemen van het boek. Eerst kan ik niet wachten totdat het boek uit is, en als het uit is voel ik me net een vluchteling, aan de grens van een land dat niet bereid is mij op te nemen binnen haar grenzen. Het echte alledaagse leven voelt dan als een koude douche. Tegelijkertijd voelt het echte leven (als er tenminste zoiets bestaat) als een dans waarvan ik eindelijk de pasjes ken.
De afgelopen week heb ik rondgedwaald aan de het meer van de Galilea, ik heb geluncht in Tiberias om vervolgens te sterven van verdriet in Jerusalem. De nachten heb ik gevuld met een geheime liefdesaffaire, met een man die volgens zijn volgelingen de geneugten van het lijf niet kent. Maria Magdelena.
Maria Magdelena, ik heb nooit precies geweten wie zij was, maar haar naam heeft mij altijd aangesproken. Volgens de christelijke kerk was zij een hoer die zich ophield rondom Jezus, ik had altijd het idee dat zij geen hoer was, of in ieder geval niet alleen maar. Nu kom ik er achter dat er met mij nog vele vrouwen zijn die zich oprecht afvragen; wie was Maria Magdelena?
De schrijfster Marianne Frederiksson vroeg zich het zelfde af en komt met het boek; Volgens Maria Magdelena. De hoer die geen hoer was maar Jezus geliefde, de hoer die geen hoer was, maar wellicht de enige apostel die de boodschap van het christendom werkelijk begreep? Marianne Frederiksson beschrijft een christendom waarin Jezus en God niet oordelen, niet beoordelen, niet veroordelen. Een boodschap zonder wetten en regels, een boodschap van eenvoud, een boodschap zonder hierarchie.
Heel treffend is de beschrijving van de figuur Jezus, voor het eerst viel mij op hoeveel Jezus lijkt op de profeet Mohammed. Jezus is niet langer een god, maar een man die twijfelt en zeker weet, een mens die bang is en geen angst kent. Een profeet die wonderen verricht en hoopt op wonderen, een profeet die geeft maar weet dat hij niet mag nemen.
Intussen heb ik nog een boekje gekocht over Maria Magdelena, het boek bevat delen uit haar evangelieen. De christelijke wereld vraagt zich steeds harder af; hoe komt het dat de vrouwelijke stem van de meest geliefde apostel nooit is gehoord?, ik vraag me af hoe komt het dat ik, als moslimvrouw, mijn stem niet luider laat klinken en opeis wat Maria Magdelena probeerde op te eisen; het recht om een eigen relatie te hebben met God, zelfstandig te spreken met God en over God.
De God die noch mannelijk, noch vrouwelijk is, is geen Heer, is geen Hij. Mijn God is dezelfde God als die van Maria Magdelena; een zachte, vergevende, niet veroordelende, liefhebbende, strelende kracht die in ons huist en nergens anders.
